Bugün hafta sonu ve evde yine temizlik var.Malum yarın işbaşı.Evdeki işlerimden birisi de ayakkabılarımı düzenlemekti. Düzenlerken de ilkokuldaki bir anım aklıma geldi ve güldüm.Son yıllarda moda olan sivri burunlu çizme ve ayakkabılardan ben dokuz veya on yaşlarında iken anneminde vardı.Birgün annemin bu sivri burunlu çizmesini giyip okula gitmiştim. Gittim gitmesine de herkesten farklı bir görüntü sergilediğimden dolayı utanıp yerin dibine geçmiştim.Gün boyunca ayaklarımı saklamaya çalışıp, sıramdan hiç çıkmamıştım.Bir ara dalgınlığıma geldi ve ayağımdaki çizmeleri unutup, bana takılan bir erkek arkadaşıma ayağımla bileğine tekme attım.(keşke hangi konuda beni kızdırdığını da hatırlayabilseydim, onu da yazmak isterdim) Tekmenin ardından birden ayağımdaki çizmeler aklıma geldi.Tekrar sırama koştum ve ayaklarımı sakladım.Arkadaşım da kız senin ayağında ne var öyle diye arkamdan koştu.Ben ayaklarımı saklamaya çalıştıkça oda görmekte ısrar ediyordu.Yazık çocuk ayağının acısını unutup, benim çizmelerimin merakına düşmüştü.O gün bir an önce gün bitse de eve gitsem diye düşünürken, bugün hala aklıma geldikçe gülüyorum. Ayrıca bu komik anım sayesinde, sivri burunlu ayakkabılar benim gözümde o gün cazibesini kaybetti...Üzgünüm!..
4 Mayıs 2008 Pazar
AMACINA YÖNELİK KULLANAMADIM...
Bugün hafta sonu ve evde yine temizlik var.Malum yarın işbaşı.Evdeki işlerimden birisi de ayakkabılarımı düzenlemekti. Düzenlerken de ilkokuldaki bir anım aklıma geldi ve güldüm.Son yıllarda moda olan sivri burunlu çizme ve ayakkabılardan ben dokuz veya on yaşlarında iken anneminde vardı.Birgün annemin bu sivri burunlu çizmesini giyip okula gitmiştim. Gittim gitmesine de herkesten farklı bir görüntü sergilediğimden dolayı utanıp yerin dibine geçmiştim.Gün boyunca ayaklarımı saklamaya çalışıp, sıramdan hiç çıkmamıştım.Bir ara dalgınlığıma geldi ve ayağımdaki çizmeleri unutup, bana takılan bir erkek arkadaşıma ayağımla bileğine tekme attım.(keşke hangi konuda beni kızdırdığını da hatırlayabilseydim, onu da yazmak isterdim) Tekmenin ardından birden ayağımdaki çizmeler aklıma geldi.Tekrar sırama koştum ve ayaklarımı sakladım.Arkadaşım da kız senin ayağında ne var öyle diye arkamdan koştu.Ben ayaklarımı saklamaya çalıştıkça oda görmekte ısrar ediyordu.Yazık çocuk ayağının acısını unutup, benim çizmelerimin merakına düşmüştü.O gün bir an önce gün bitse de eve gitsem diye düşünürken, bugün hala aklıma geldikçe gülüyorum. Ayrıca bu komik anım sayesinde, sivri burunlu ayakkabılar benim gözümde o gün cazibesini kaybetti...Üzgünüm!..
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
Sevgili Mehtap, inanamadım okuyunca :) Bu anlattığın benim ayol :)
Aynen, ben de annemin topuklu botlarıyla gitmiştim okula da yerin dibine girmiştim gün boyu.. Hatırlamak bile istemiyorum :)
Merhaba Biluncuğum,demek ki herkesin buna benzer komik anıları oluyor.Nedense o yaşlarda annelerimize özeniyoruz.Benim şimdi sekiz yaşındaki kızımda bana benzemeye çalışıyor.(Burada zaman zaman kızlarıma da yer vereceğim.)
Yorum Gönder