ANNE FEDAKARDIR...

Annelik duygusu çok yücedir.Anneler fedakardır.Dünya evlatları etrafında döner.Kendi hayatlarını evlatlarına adarlar.Onların mutluluğu, sağlığı ve huzuru için ellerinden ne gelirse yaparlar.Onları anlatmaya kelimeler bile yetersiz kalır.Buradan en başta kendi anneciğimin ve bütün annelerin anneler gününü kutluyorum.

Annelik duygusunu aşağıdaki hikaye en güzel bir şekilde anlatmış daha fazla birşey söylemeye gerek yok sanırım.

Annemin yalnızca bir gözü vardı.Ondan nefret ederdim.Çünkü bu durum beni utandırıyordu.Ailemizi geçindirmek için okulda aşçılık yapardı...İlkokulda iken bir gün annem bana "merhaba" demeye gelmişti.Yerin dibine geçmiştim.Bunu bana nasıl yapabilirdi?Onu görmezden geldim,ona nefretle baktım ve oradan kaçtım.Ertesi gün sınıfta bir arkadaşım dedi ki;"Eeee,senin annenin yalnızca bir gözü var!"Yerin dibine girmek istedim.Ve de annemin ortadan kaybolmasını...Bu yüzden o gün onunla karşılaşınca dedim ki;"Beni gülünç duruma düşüreceğine ölsen daha iyi!!!"Annem karşılık vermedi.Dediklerim hakkında bir saniye bile durup düşünmedi çünkü çok kızmıştım.Onun duyguları beni ilgilendirmiyordu.Onu evde istemiyordum.Çok çalıştım ve Singapur'a okumaya gittim.Sonra evlendim.Kendi evimi aldım.Çocuklarım oldu ve hayatımdan memnundum.Bir gün annem beni ziyarete gelmişti.Kaç yıldır beni görmemiş ve torunlarını tanımamıştı.Kapıya gelince çocuklarım ona güldüler.Ona"Evime gelip çocuklarımı nasıl korkutabilirsin?HEMEN BURADAN GİT!!" diye bağırdım.Buna annem sessizce"Kusura bakmayın.Yanlış adrese geldim galiba."dedi ve gözden kayboldu.Bir gün mezunlar için okuldan bir mektup aldım.Karıma"İş seyahatine gidiyorum"diye bahane uydurdum.Mezunlar toplantısından sonra sırf meraktan eski eve gittim!!!Komşularım,annemin öldüğünü söylediler.Hiç üzülmemiştim..Bana verilsin diye annemin bıraktığı bir mektup verdiler..."Sevgili oğlum,Her zaman seni düşünüyorum...Singapur'a gelip çocuklarını korkuttuğum için üzgünüm.Mezunlar gününe gelceksin diye çok sevinmiştim.Ama seni görmek için yataktan kalkabilir miyim bilemiyorum.Sen büyürken sürekli bir utanç kaynağı olduğum için üzgünüm.Biliyor musun?..Sen çok küçükken bir kaza geçirmiştin ve tek gözünü kaybetmiştin.Anne olarak senin tek gözle büyümene dayanamazdım.Bu yüzden sana kendi gözümü verdim.O gözle benim yerime görüyorsun diye seninle o kadar gurur duyuyordum ki..!!Bütün sevgimle... Annen.....