9 Ekim 2015 Cuma

Nereye Gidiyoruz..?...

Yazmak isteyip de yazamamak.Daha doğrusu nereden ve nasıl başlayacağımı bilememek. Oysa duygularımı düşüncelerimi, hayata dairlerimi tekrar klavyeye dökmeyi o kadar çok istiyorum ki...Sanıyorum son zamanlarda ruh hallerimizde gel gitlerimiz var.Ülkemiz adına geleceğimiz adına endişelerimiz var.Ülkemizin ve milletimizin gidişatından açıkcası endişe duyuyorum.Geleceğe umutla bakmak gerekirken endişe ile bakıyorum. Sanıyorum çoğumuzda aynı endişeyi duyuyordur.Belkide dünyada böyle ve dünyamız kirleniyor maalesef.Yaşadığımız güzelim ülkemizde gördüklerim(iz) şahit olduklarım(ız) beni(bizi) çok üzüyor ve elimizden birşey gelmiyor maalesef.Ben her zaman kişinin en önce kendinden(kendimizden) başlamalıyız düzeltmeye diyorum.Çocuklarıma da en başta biz düzgün olacağız ve çevremizdekilere de iyi bir örnek olarak bu zinciri genişleteceğiz diyorum. Örneğin bulunduğumuz çevreyi korumayı, temiz tutmayı, değerlerimize sahip çıkmayı, insanlara karşı her zaman nazik olmayı, yardımsever olmayı, hayatımızı iyilik ve güzellikler üzerine kurmayı ilke ediniyorum ve çocuklarıma da bunu öğretmeye çalışıyorum. İyiliği güzelliği ilke edinenlerin sayısı maalesef günden güne azalıyor. Umut ediyorum ve tavsiye ediyorum. Çünkü birileri bizden etkilenecek, o birilerinden de başkaları, başkalarından da daha başkaları diyerek halka büyüyecek diyorum...Diyorum demesine de; şu an buna maalesef artık kendim de inanmıyorum.Çünkü önce niyetlerimizi, gönlümüzü temiz tutmak gerekiyor.Bu dediklerimi ancak gönlü temiz insanlar idrak edebiliyor. Bu durum beni her ne kadar üzsede, yine de düzgün bir insan olmaktanda vazgeçmek istemiyorum. En azından vicdanım rahat olsun.Ben elimden gelenin en iyisini yapıyorum diyebileyim.Keşke de etrafımıza ilham olabileceğimiz örnek alınabileceğimiz durumlarla karşılaşsak.Keşke herkes iyi niyetli olsa.Kötülükten kötülük doğuyor işte.Ellerine ne geçiyor.Öyle bir devirdeyiz ki, iyi niyetinizi suistimal edenler, alay edenler, enayi yerine koyanların sayısı günden güne artıyor.Rabbim hepimizi, evlatlarımızı iyi niyetli insanlarla karşılaştırsın inşaAllah. Ne kadar acı bir durum. Kötüler güçlü, iyiler ahmak, ezik falan...onlara göre.İyi insanların yüzü suyu hürmetine belki de hayatlarını idame ettiriyorlar ama bunun farkında değiller. Onlar iyi insanları ezmeye, onların emeklerini sömürmeye, eziyet ve kötülük yapmaya devam ediyorlar sadistçe.Şu an içimden geçen bunlar.Çok şükür iyi insanlar, değerli insanlar yok mu hayatımızda. Tabiiki de var. Ancak ben hayatın içinde gözlemlediğim genel durumlardan dolayı karamsarlaşıyorum maalesef. Gidişatımızı iyi görmediğim için. En başta trafikte bile insanlarımız öyle canavarlaşıyorlar ki, kural tanımıyorlar, kimsenin kimseye saygısı yok. Hep bana hep bana diyen egoist bir millete dönüştük.Kuralları ve başkalarının haklarını ihlal etmeyi uyanıklılık olarak gördük.Biz diyorum, çünkü maalesef bizde bu milletin birer fertleriyiz.Bireyselleştik, toplum olmayı unuttuk.Ama maalesef her zaman dediğim gibi birlik ve bütünlük olmanın toplumları, milletleri daha çağdaş, medeni, güçlü yapacağını, daha da ileriye götüreceğini ya idrak edemiyoruz, ya da önemsemiyoruz. Hepimiz gelecek nesillerimize güzel, huzurlu, güvenli bir ülke bırakmak isteriz ama nedense toplumsal birliğin ve bütünlüğün önemini hiçe sayıyoruz...:((