Yine geldim yazmaya.İnsanın içindekileri dökebilmek, duygularını paylaşabileceği günlük vazifesi gören bu bloğuma teşekkürler.Ben de uzun zamandır uzaktan takip ederdim.Çocukluğumdan beri de şiirler ve hikayeler yazardım.Duygularımı da.Eskiden o kadar çok şiirler yazmıştım ki, fakat bir arkadaşım o defterimi alıp daha sonrada bende değil diyerek vermemişti ve o gün çok üzülüp, şiir yazmaktan bir anda kopmuştum.Çünkü emeklerim yok olmuştu.Bilemiyorum çocukluk olduğu için mi bu kadar üzülüp birden hevesim, yeteneğim kırılmıştı.Yoksa bahane miydi? Ama Yazmak güzel.Ben yazacağım; yazılarım ister okunsun, isterse okunmasın.Zaten İş arkadaşlarımdan kimsenin haberi yok bu bloğumdan.Neden mi? Çünkü özgürce yazmak için. O an hangi duygu da olabilirim bilemiyorum. Sadece özel bazı arkadaşlarıma verdim.Onlarında takip edip etmediklerini bilemiyorum.Dediğim gibi kendim için yapıyorum.Yazmak istiyorum ve yazıyorum.inşaallah yazmaya da devam edeceğim.Bazen karışık duygular içinde olabiliyorum.Sarmaşık gibi yani.Kendimi çözemiyorum.Çözemediğim zamanda kendimi nasıl ifade edeceğimi bilemiyorum.Ama yine de yazmak istiyorum.Şu an hayatım çok renkli geçmiyor.Öncelikle çalışıyorum, ev kadınıyım, anneyim sorumluluklarımdan pek birşey yapamıyorum.Küçük kızım daha hiçbirşeyin farkında değil ve ona endeksliyiz.Onun peşinde koşuşturuyoruz.Tabii ki de ona ayırmış olduğumuz vakit doğal olmakla beraber son derece hoş vakitler oluyor.Büyük kızıma da vakit ayırıp, onunlada ilgilenmek gerekiyor.O da henüz sekiz yaşında ve bizim ona olan ilgimiz onu daha çok mutlu ediyor.Bazen ufaklık daha çok zamanımızı alabiliyor.Ama ikisini de ihmal etmemeye çalışıyoruz.Belki bir-iki yıl sonra Allahın izniyle rahatlarız diye düşünüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder